کد مطلب:53267 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:238

قطع نظر از سایر مشكلات و گرفتاریهای امام علی (ع)، حكومت معاویه از جمله مسائلی بود كه او در آغاز خلافتش با آن روبه رو شد.

موقعی كه سوریه به دست مسلمانان فتح شد، یزید (پسر ابوسفیان) برادر بزرگتر معاویه توسط ابوبكر خلیفه ی اول، فرمانروای آن ناحیه گردید و سپس معاویه در زمان عمر خلیفه ی دوم جانشین او گردید. بنابراین خاندان بنی امیه قبل از خلافت مولا امیرالمؤمنین مدت بیست وپنج سال بر سوریه حكومت می كردند. این زمان طولانی كافی بود كه شخص هوشیار و زیركی چون معاویه اقدامات اولیه را برای بسط حكومت خود به عنوان خلیفه مسلمین به جا آورد و او سرانجام موفق شد تا آن را انجام دهد.

او طبیعتاً در خاموش كردن صدای مخالفان بسیار استاد بود و ادعاها و خواسته های آنها را می دانست.

از طرف دیگر سوریه از ثروتمندترین كشورهای مستملكات اسلامی بود و معاویه كه نسبت به هزینه كردن بیت المال بی توجه بود، به آسانی می توانست بر مشكلات غلبه كند و آنها كه می خواستند خود را بر مردم تحمیل نمایند، در سوریه دور هم جمع می شدند و منتهای كوشش

[صفحه 115]

خود را در استحكام حكومت او به كار می بستند.

بعضی از خرده گیرها بر امام علی ایراد می گیرند و به این عقیده هستند كه او قادر نبود امور مملكتی را اداره كند و نمی دانست چگونه از عهده ی وظیفه اش برآید، اما غافل از اینكه سایر اقسام حكومتها با حكومت اسلامی قابل مقایسه نیستند. اختلاف در این است كه در قانون شریعت به هیچ وجه تقلب، فریب و دروغ مصلحت آمیز وجود ندارد، از این لحاظ امام علی (ع) نمی توانست با معاویه كه در مسایل دینی بی تفاوت بود كنار بیاید.

علاوه بر اینها او از بیعت با حضرت امتناع ورزیده بود. با وجود این حقیقت كه تمام مسلمانها و اصحاب بزرگ پیغمبر، قلباً خود را تسلیم او كرده به همان قسمی كه با خلفای سابق بیعت كرده بودند. [البته این عبارت آخری را خود امام در نامه ای به معاویه متذكر شدند تا راه بهانه را بر او ببندند.]

به هر حال چند نامه بین آنها رد و بدل شد. متأسفانه صلاح دید و نصیحتهای امام در معاویه تأثیری نداشت و عاقبت جنگ صفین اتفاق افتاد.

[صفحه 116]

صفحه 115، 116.